WAYS OUT - achtergrondinformatie

One Architecture + Berend Strik (NL) werken vanaf 1998 samen. Zij verbinden de disciplines architectuur en beeldende kunst, met de bedoeling ondogmatische oplossingen aan te bieden voor stedelijke vraagstukken. Zij bezien de ontwikkeling van de stad vanuit de kleinst mogelijke eenheid: het individu met zijn particuliere verlangens, inzichten, angsten en wensen. Met het centraal stellen van het persoonlijke verrijken zij de bestaande praktijk van stedenbouwers die in hun vormwil vaak voorbijgaan aan het alledaagse en bijzondere.Voor Den Haag onderzoeken zij hoe zij een ideaal woon/werkcentrum voor oudere kunstenaars en wetenschappers kunnen ontwerpen, die zoals bekend, nooit met pensioen gaan. Kan een zorgcentrum voor actieve senioren een bruisende plek worden in het culturele leven van de stad en het denken over ouder worden veranderen? De uitkomsten van dit onderzoek worden gepresenteerd in de vorm van een serie bloemen die invalshoeken verbeelden voor een prikkelend programma van eisen. In deze ontwerpen wordt de relatie onderzocht die ouderen hebben met andere mensen en met technologie, wet en regelgeving, architectuur en kunst.

Nils Norman (GB, 1966) re-activeert het utopische gedachtengoed van de hippies. De fouten die in de jaren zestig en zeventig zijn gemaakt, probeert hij te vermijden. Door de ideologische onwrikbaarheid met humor te relativeren, maakt hij de discussie over de ideeën mogelijk. Zijn werk bestaat voor een belangrijk deel uit modellen en plannen voor de herontwikkeling van kleine stedelijke ruimtes, een buurt, een park of een gebouw. Hij baseert zich op de grondslagen van de permacultuur, waarin zelfvoorzienendheid door eigen teelt van voedsel, hergebruik en de stapeling van functies centraal staan. Door kennis uit verschillende wetenschappelijke bronnen te combineren met de kracht van de verbeelding, ontwikkelt Nils Norman utopische scenario's als alternatief voor de kapitalistische groei-economie. Afgezien van de vraag of zijn utopische modellen uitvoerbaar zijn, functioneren zij altijd als suggestieve voertuigen voor de verspreiding van radicale informatie. Een fiets, een bus en een boot heeft hij letterlijk omgevormd tot bibliotheek annex plantenkas en publieke debatruimte. Alle energie die opgewekt moet worden om deze informatie-mobielen te activeren is schoon. De voertuigen kunnen tijdelijk worden gekoppeld aan gevestigde instituten, die er zorg voor moeten dragen dat de alternatieve informatie gedistribueerd wordt.

Kyong Park (VS) is de oprichter van StoreFront for Art and Architecture in New York (1982), een laboratorium voor architectuur. In 1998 verhuisde hij naar Detroit en richtte daar het International Center for Urban Ecology op. In het buitensporig vervallen en desolate centrum van Detroit ziet hij mogelijkheden voor een nieuwe en meer menselijke vorm van stedelijkheid. Als verzet tegen het door projectontwikkelaars met stereotiepe hoogbouw vernieuwde 'downtown', stimuleert hij de huidige kleinschalige aanzetten tot heropbouw, zoals gestart door de achtergebleven bevolking. Kyong Park beschouwt de combinatie van kunst en architectuur als een instrument voor verandering. Door denkbeelden te verbeelden en te verspreiden, stimuleert hij dat de bewoners de greep op hun eigen situatie verstevigen.

'24620' (installatie, 2001) is een verlaten huis uit het Detroit van de jaren twintig. Het huis vertelt over het lot van een verlaten stad in een kapitalistisch land. De helft van dit nomadische huis staat nu in Hamburg, de andere helft komt naar Den Haag in maart 2002.

'Detroit: Making It Better For You' (2001) is een videoinstallatie waarin projectontwikkelaars de ontwikkeling van Detroit beschrijven en daarmee de teloorgang van het centrum propageren.

Ocean Earth is een collectief van kunstenaars, architecten en wetenschappers dat in 1978 in New York werd opgericht. In deze tentoonstelling wordt Ocean Earth vertegenwoordigd door Peter Fend en Eve Vaterlaus. Vanuit het oogpunt van energiepolitiek analyseren zij de machtsverhoudingen in de wereld. Kritisch onderzoeken zij de beschikbaarheid van informatie, zoals onderzoeksrapporten en satellietfoto's, waarvan maar een klein gedeelte openbaar blijkt te zijn. Bovendien bestuderen zij hoe deze informatie door de politiek en de media wordt geïnterpreteerd en gemanipuleerd om standpunten te bewijzen. Ocean Earth vecht voor de vrijheid om naar alle gegevens objectief te kunnen kijken, om zodoende inzicht te krijgen in de werkelijke ecologische schade die wordt aangericht door de huidige energiewinning.

Aan de hand van op zeegrenzen gebaseerde wereldkaarten toont Peter Fend de wereldwijde verbanden aan. Met de proefopstelling van een zeewierkwekerij in de haven van Scheveningen creëert Ocean Earth een concreet alternatief voor fossiele energie, dat overal toepasbaar is waar zeewater of een zoutmeer is.
(meer informatie over Ocean Earth)