Ernst Hazenbroek, Placebo, 1994
Centrum Den Haag: Spui - Grote Marktstraat - Kalvermarkt
Reusachtige beelden uit plaatstaal van wel acht tot vijftien meter hoog. Geschilderd in stevige kleuren. Dat zijn beelden die Ernst Hazenbroek
(1954) eind jaren tachtig, begin jaren negentig voor twee rotondes in
de gemeente Amersfoort en Alphen aan de Rijn heeft gemaakt. Deze
robuuste beelden ontstonden in een enorme loods en zijn - geheel tegen
de principes van bouwen en de zwaartekracht in - van bovenaf
geconstrueerd. Daartoe snijdt Hazenbroek plaatstaal aan stukken.
Vervolgens hijst hij de verschillende delen met behulp van takels
omhoog en verschuift hij ze net zolang totdat hij de juiste compositie
heeft gevonden. Deze werkwijze is vergelijkbaar met het maken van een
collage van karton. Al is het materiaal vele malen zwaarder en is het
in je eentje moeilijk te hanteren.
Bij deze twee beelden van Hazenbroek is direct de verwantschap met de
sculpturen van David Smith (1906-1965) en Anthony Caro (1924)
herkenbaar. Deze bekende Amerikaanse beeldhouwers maakten in de jaren
vijftig en zestig furore met abstracte sculpturen die zij construeerden
uit staal.
De verwantschap met de Amerikaanse abstract expressionistische
beeldhouwers is in de beelden van de afgelopen tien, vijftien jaar veel
minder (letterlijk) aanwezig. Voor deze sculpturen heeft Hazenbroek de
cilinder tot uitgangspunt gekozen. Die snijdt hij in stukken om
vervolgens van de krullen die ontstaan aanhangsels te maken die hij
verschillende kanten opbuigt. Ook voor zijn sokkelbeeld diende een
cilinder als uitgangspunt. Deze is diagonaal doorgesneden en verder
uit- en opengeklapt tot een abstract, verticaal stilleven. De
onmogelijke dikte van de cilinder en het verzet van het materiaal zijn
duidelijk zichtbaar. Desondanks heeft Hazenbroek het naar zijn hand
weten te zetten.
Terug naar overzicht De Beeldengalerij van P. Struycken
- 1994