Test Assembly: aanvullende informatie

Aanvullende informatie bij enkele specifieke werken in ‘Test Assembly'

Het nachtelijke ‘Hemels Gewelf' van James Turrell in Kijkduin vormt de introductie op de tentoonstelling 'Test Assembly. Panorama Kijkduin'. De nacht leidt tot een ander bewustzijn van de natuurlijke omgeving. De nacht is het domein van de zinsbegoocheling, van de verscherpte waarneming, maar ook van de hallucinatie en de droom. Het 'Hemels Gewelf' van Turrell wordt niet alleen door kunstliefhebbers en dagjesmensen bezocht, maar ook door blowende jongeren, New Age aanhangers en konijnen. Iedereen zoekt en ervaart iets anders in deze bijzondere ruimte. De kunstenaars die in 'Test Assembly' samen zijn gebracht laten in hun werk verschillende aspecten zien van de vier trefwoorden die de uitgangspunten vormen van deze tentoonstelling: licht, waarneming, natuur en wetenschap.
Publicatie 'James Turrell Kijkduin'  (€ 23,-) is bij Stroom verkrijgbaar.
Meer over Hemels Gewelf op de Stroom website.

Gabor Ösz, Ault Onival, 11.6.2000, exposure time 4h45mins en Ault Onival, 12.6.2000, exposure time 9mins3sec
Gabor Ösz werd getroffen door de architectonische structuur van de Atlantik Wall. Hij bezocht veel locaties, waaronder Ault Onival in Frankrijk. Architectuur, landschap en fotografie komen samen in zijn project ‘The Liquid Horizon' (1998-2002). Beide foto's die u in ‘Test Assembly' ziet vormen daarvan onderdeel. Met enkele kleine ingrepen veranderde Ösz de bunkers langs de Atlantische kust van Europa in enorme camera's obscura. Een camera obscura is een fotocamera waarbij het invallende licht zich direct ‘vastzet' op fotopapier; er wordt geen gebruik gemaakt van lenzen of van negatieven. Deze bunkers ‘kijken uit' over de zee. Uiteraard. Het kijkgat is geminimaliseerd tot een ‘pinhole' en het invallende licht treft een enorm vel fotopapier op de achterwand. In de onwrikbare betonnen bunkers worden foto's gemaakt die, mede door de lange sluitertijd, een dromerig, atmosferisch landschap schetsen. In dat contrast ligt de poëtische schoonheid van ‘Liquid Horizon'.
www.gaborosz.com

Tacita Dean, The Green Ray, 2001
Zeer kort voordat de zon onder gaat bij een zeer heldere horizon, midden op de oceaan ver van enige landmassa, en zonder nevel of atmosferische druk, heb je een goede kans om de groene straal te zien - een korte puls van groen licht.

Tacita Dean in gesprek met Jeffrey Eugenides:
JE: I think you said that you got the green ray in the film, but it never appears in any single frame. But you can see it momentarily when the film is running. Is that right?
TD: Yes. The film is 24 frames a second but you can't isolate a single frame that has it. (...)
JE: Does everybody see the green ray when they see the film, or does it happen too fast?
TD: No. That's what's nice about it, because otherwise the film would just be about a phenomenon. But in the end it's more about perception and faith, I think.(...)
JE: Did you always see it?
TD: This is really interesting, because I filmed it on this beach in Madagascar, and there was this couple who were hanging around. They didn't see the green ray, and they'd videotaped the sunset to document it. Then they replayed their video to me for proof that it wasn't there. But I was absolutely convinced that I had seen it, so it had to be on my film, which was optical and analog. When I got the film back, it was very, very faint, and I had to really push it to get more color in the film, to bring out the green ray. But it's definitely there. It's not a fiction. Some people think the green ray is an illusion, but it's not.
Tacita Dean vertrouwde Arno van Roosmalen (Stroom) nog toe: 'You have to LOOK!!! ( in the deep sense).'
www.frithstreetgallery.com
www.mariangoodman.com

Jonas Staal en Vincent van Gerven Oei, Against Irony, 2008
Langdurig bruikleen aan Stroom Den Haag
Het werk ‘Against Irony' is permanent aanwezig in de expositieruimte van Stroom. In de bruikleenovereenkomst van Stroom met de kunstenaars is vastgelegd dat het werk in feite onderdeel uitmaakt van elke expositie in deze ruimte.
Het werk is dus niet geselecteerd of gerealiseerd vanuit het thematisch kader van de expositie ‘Test Assembly'. Maar het pleidooi tegen vrijblijvendheid en distantie onderstreept de betrokkenheid tot welke de kijker wordt uitgenodigd door de werken in deze tentoonstelling.
www.jonasstaal.nl
www.vincentwj.nl

Frederik de Wilde, Hostage pt. 1
De letters pt in de titel ‘Hostage pt. 1' staan voor prototype. Het werk dat u hier ziet is een prototype voor het uiteindelijke schilderij ‘Hostage' dat een manifestatie is van het zwartste zwart dat op dit moment gemaakt kan worden. De Belgische kunstenaar Frederik de Wilde werkt op het grensvlak van kunst en wetenschap. Voor ‘Hostage' zocht hij de samenwerking met het Institute for Nanoscale Science and Technology van Rice University in Houston, Texas. Het zwarte ‘verf'-oppervlak bestaat uit minuscule koolstof nanobuisjes die slechts 0.045 % van het licht reflecteren - het werk ‘gijzelt' het invallende licht, als het ware. Vandaar de titel. ‘Hostage' is onderdeel van De Wilde's onderzoek naar de meest elementaire bouwstenen van ons bestaan, atomen.
www.frederik-de-wilde.com

Harold Chapman, Brion Gysin's Dreamachine, 1961
Een portret van Brion Gysin (1916 - 1986) bij zijn vinding, de ‘Dreamachine'. In een beeld wordt duidelijk hoe ‘Dreamachine' waargenomen dient te worden. Gysin was schilder, schrijver, performance kunstenaar en sound poet. Zijn radicale ideeën inspireerden kunstenaars van de Beat Generation en hun opvolgers, zoals David Bowie, Keith Haring, Brian Jones, Mick Jagger, Iggy Pop en Laurie Anderson.
Wikipedia on Harold Chapman
www.topfoto.co.uk/gallery/haroldchapman

Brion Gysin. Dreamachine, manufactured by 10111.org
Harold Norse in "City Lights Journal" (jaren zestig): ‘dreamachine draait alsmaar rond en tovert een mengeling van visioenen en kleuren voor ogen alsof het begrensde gezichtsvermogen wordt doorbroken en veranderingen in de hersencellen teweeg worden gebracht'
Wikipedia on Brion Gysin
http://www.newmuseum.org/exhibitions

Germaine Kruip, Counter Composition III, 2008
Theo van Doesburg zocht vrijheid door de strenge compositieprincipes van Piet Mondriaan te ‘dynamiseren' door middel van diagonale lijnen en ‘uit balans gebrachte' primaire kleuren. Voor ‘Counter Composition III' heeft Germaine Kruip het schilderij Contra-Compositie V (uit 1924) van Theo van Doesburg gekopieerd, in stukken geknipt en uit elkaar laten vallen. Alsof, zoals Germaine Kruip zelf verwoordt, "de ‘Universele Waarheid van De Stijl' uit elkaar valt - of als de zoektocht er naartoe die in beweging is. Ik vond het mooi om daar een mobile van te maken als referentie aan Moholy-Nagy die ook bezig was met licht, beweging, reflectie".
www.germainekruip.com
www.depaviljoens.nl

Op de lange tafel  bevinden zich diverse publicaties en artikelen over de kunstenaars alsmede algemene informatie in relatie met  deze tentoonstelling. Van enkele deelnemende kunstenaars zijn bovendien publicaties te koop.

 

James Turrell, Hemels Gewelf
foto: Gerrit Schreurs

Gabor Ösz, Ault Onival, 11.6.2000, exposure time 4h45mins en Ault Onival, 12.6.2000, exposure time 9mins3sec
foto: Rob Kollaard

Tacita Dean, The Green Ray, 2001 (courtesy: the artist, Marian Goodman Gallery, Paris/New York; Frith Street Gallery, London)
foto: Rob Kollaard

Frederik de Wilde, 'Hostage pt. 1' (Painting made of carbon nanotubes that reflects only 0,045 % of the light)
foto: Rob Kollaard

Harold Chapman, Brion Gysin's Dreamachine, 1961
foto: Rob Kollaard

Dreamachine', cardboard replica, limited edition, manufactured by 10111.Org (original created by Brion Gysin, early 1960s)
foto: Rob Kollaard

Germaine Kruip, 'Counter Composition III', 2008 (courtesy: The Approach, London)
foto: Rob Kollaard