In Progress blog: 'Another Reality. After Lina Bo Bardi'

6 april t/m 22 april 2016

In tegenstelling tot hoe de dingen normaal gesproken gaan, installeert Stroom de nieuwe tentoonstelling Another Reality. After Lina Bo Bardi dit keer met de deuren open. Daar hebben we goede redenen voor. De opbouw is vaak de meest creatieve, dynamische en vrolijke periode van een tentoonstelling; als kunstenaars werk installeren, als er getimmerd en geverfd wordt, als er ter plekke gekeken en nagedacht wordt over de ruimte. Daarom hebben we besloten de transformatie publiek te maken. Van woensdag t/m zondag, van 12 t/m 17 uur, kan iedereen gewoon binnen komen lopen!
Je kan het proces ook volgen via het facebook-album en op Instagram (stroom_den_haag)

'De hele ruimte ademt, alsof alles tot leven komt'
Observaties van Arnold Mosselman (bibliothecaris Stroom Den Haag) - 17 april 2015

"Ik heb nu een heel aantal keren gesprekken gevoerd in de tentoonstelling in progress, en vind het idee om deze periode te verbijzonderen echt heel erg geslaagd!
Je merkt tijdens het praten en met het door de tentoonstellingsruimte lopen met een gesprekspartner dat de hele ruimte ademt, alsof alles tot leven komt.
Omdat er steeds toch bijzondere kunstwerken te zien zijn voelt het niet als een opbouwperiode, maar echt als iets anders. Meer als een tentoonstelling die beweegt en leeft, dat bedoel ik met ademen denk ik.
De gesprekken zijn heel levendig en bijna iedereen begrijpt de bijzonderheid van deze presentatie in de tussentijd.

De woorden ‘tussen', en ‘after', zijn cruciaal:

Tussen: werk in de tussentijd.
Tussen: werk dat tussen design en kunstwerk inzit, werk dat bemiddelt tussen de toeschouwer en een ander kunstwerk, dat een display functie heeft, maar zichzelf niet wegcijfert. Het laat een ander kunstwerk mooi uitkomen zonder op de achtergrond te treden.

After: Werk dat naar een voorbeeld gemaakt is, het werk van een fan. Als in de muziekwereld worden er nieuwe interpretaties gegeven van bestaande werken, ze worden zo levend gehouden, nieuw leven ingeblazen, in een ander daglicht geplaatst, ze veranderen van karakter en wijzen tegelijk terug naar het oorspronkelijke werk.
After: Het werk wordt na de tentoonstelling voortgezet, het leeft nog voort, in een nieuwe periode die het anders ‘belicht', je kijkt er met andere ogen naar nu het half ontmanteld is, nu het omringd wordt door heel andere werken dan eerst en door materiaal in alle stadia van gebruik.

Wanneer ontstaat het kunstwerk, op welk moment rijst het op uit de verpakking en wanneer is het kunstwerk een kunstwerk en geen materiaal dat opgeslagen is. Is een kunstwerk in een verpakkingskist ook een functionerend werk of is het dan een slapend werk dat gewekt moet worden, afgestoft en goed belicht komt het tot leven. Of leeft het steeds, ook als het niet of half gezien wordt?

Ik heb echt het gevoel dat alles nu klopt in deze tussenperiode ook met de lezingen en performances. Dat deze periode werkt omdat het een echt functionerende werkruimte is, ook de kunstwerken worden nu niet getoond, maar ‘werken', ze leven. En dat komt vooral doordat het geen decor is, het is een werkelijkheid, het is niet dood geënsceneerd, de opbouwers plaatsen materiaal daar waar het uitkomt, niet esthetisch overdacht, maar waar het moet staan om mee te kunnen werken.

Die combinatie van kunstwerken die nog steeds intact zijn, of speciaal geplaatst zijn, en materiaal in alle staten van wording, en gereedschappen die rondslingeren, zakken cement - een levende werksituatie - die combinatie is goud!
En dat ervaren mensen met wie je langer spreekt ook zo, eigenlijk uit zichzelf ook al, maar met de informatie over de achtergronden van alles wat te zien is wordt de ervaring wel veel rijker."

- Arnold Mosselman